ನನ್ನವಳ ವದನವು
ಆ ದೀಪದ ಬೆಳಕಿನಂತೆ.
ಅವಳ ಆ ನೋಟವು
ಹರಡಿ ನಿಂತಿದೆ ದೀಪದ ಜ್ಯೋತಿಯಂತೆ.
ಅಣತಿಯಂತೆ ಅವಿರತ ಅವಳ ಪ್ರೇಮವು.
ಮರೆಮಾಚುವಂತಿಲ್ಲ ಮಮಕಾರ ತುಂಬಿದ
ಅವಳ ಮಗುವಿನಂತಹ ಒಲವನ್ನು.
ತಿಳಿ ಎಣ್ಣೆಯೆಂತಹ ಅವಳ ಹೃದಯ.
ದೀಪದ ಪಣತಿಯೆಂತಹ ಕಣ್ಣುಗಳು.
ಎದೆಯೆಂಬ ಬಾನಿನಲ್ಲಿ
ಅವಳು ಗೀಚಿದ ಗೆರೆಗಳೆಷ್ಟೊ
ನನ್ನ ಬದುಕನ್ನು ಸಮೃದ್ಧವಾಗಿಸಿವೆ.
ಸುಕ್ಕುಗಟ್ಟಿದ್ದ ಬದುಕಿನ ಹಲವು ಮಜಲುಗಳನ್ನು
ಒಂದೊಂದಾಗಿ ಬಿಡಿಸಿದ ದೇವತೆ ಅವಳು.
ಮಸಣದೊಳಗೆ ಮುಳುಗುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ಬದುಕೆಂಬ ಪುಸ್ತಕ
ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದಳು ಅವಳ ಅಕ್ಷರಗಳನ್ನ ನೀಡಿ.
ಮರಳಿ ಬರೆದ ಅವಳ ಅಕ್ಷರಗಳು
ನನ್ನ ಬದುಕನ್ನ ಎಚ್ಚರಗೊಳಿಸಿತು.
ಬದುಕು ಹಕ್ಕಿಗಳಂತೆ ಸ್ವಚ್ಛಂದವಾಗಿ ಹಾರಾಡಿತು.
ಅವಳ ಆಗಮನದಿಂದಲೇ
ಬರುಡಾದ ನನ್ನ ಬದುಕು ಇಂದು
ಹಚ್ಚ ಹಸಿರಾಗಿ ನನ್ನ ಉಸಿರುಳಿಸಿತು.
ಕೆ.ಎಂ.ವಿಶ್ವನಾಥ ಮರತೂರ.